Weer terug van weggeweest!

Beste allemaal!!

Daar zijn we weer! En geloof maar dat we ontzettend veel meegemaakt hebben en dus heel veel te vertellen hebben!

Zoals we aangegeven hebben op de site zijn we afgelopen week de jungle in geweest! Heel vet! We zijn dinsdagochtend om acht uur ’s morgens met een groep van 16 man (totaal vier mannen!!) bij ’t Vat vertrokken met weer zo’n krakkemikkig busje als naar BigiPan. Het voordeel bij dit busje was dat er gelukkig airco inzat en we dus niet tijdens de tussenstops de bus uitdreven! ;) We zijn eerst richting Paranam gereden en hebben daar onze eerste tussenstop gehad. We kregen een koppie thee en een of ander pekkig vleesbroodje waarvan alleen het broodje opzich lekker was! Na een kwartier pauze begon de slopende rit over de Bauxietweg. Deze weg is roodgekleurd en niet geasfalteerd wat betekende dat we drie uur lang over een hobbel, knobbel, bobbelweg gereden hebben en we dus continu door de bus gestuiterd werden! Slapen zat er dan ook niet echt in zeg maar! Na deze rit kwamen we aan bij de voet van de Brownsberg. We zouden de eerste nacht op de Brownsberg slapen en dat betekende dus dat we allemaal naar boven moesten. Een ritje met de auto naar boven duurt drie kwartier en we hadden maar 1 auto waar vijf personen in konden….Voor de niet-rekenaars onder ons betekend dit dus dat het sowieso vijf uur zou duren voordat iedereen boven zou zijn!! Niet echt heel handig gepland maar sportief als de hele groep was zijn we het met z’n allen maar op een lopen gaan zetten om de tijd te doden. Wachten moesten we toch, dus waarom niet lopen?? Onderweg heeft Venski (onze gids) ons van alles verteld over bossen, planten, dieren en de geur van brulapenzeik (wat hij op de een of andere manier de hele tijd rook:S). Gelukkig, dat maakte de stevige beklimming een stuk aangenamer en loop je in ieder geval niet als kip zonder kop die berg op! Venski heeft ons heel veel laten zien zoals bijvoorbeeld de lawaaiboom, ananasplanten, verschillende soorten lianen, planten waar vruchten aan groeien (we weten écht de namen niet meer) en ga zo maar door! Het was een leerzame tocht! Na ongeveer een uur lopen werd de eerste groep opgehaald. De eerste groep waren de ouders van studenten die op bezoek waren. Zij werden door de restauranteigenaar van de Brownsberg alvast naar boven gebracht. Nou, dat scheelde er alvast vier! Na een half uur verder gelopen te hebben kwam eindelijk onze eigen auto aangereden dus kon de volgende club weer mee. Wij hadden maar besloten dan toch maar met de laatste groep mee naar boven te gaan; we hadden inmiddels toch al zover gelopen en vonden dat wij ons imago van sportievelingen hoog moesten houden!! We waren nog maar met vijf personen over; Kevin, Danielle, Venski, Laura en Mariel. We hebben even flink de pas erin gezet want ook wij wilden toch eigenlijk graag naar boven om een hapje te eten. Op een gegeven moment werden we opgeschrikt door Mariel die zich helemaal wild schrok van de brulkikker die midden op het pad zat! Jeetje, wat een groot beest was dat!!! Nou, hadden we die in ieder geval al gezien! Na nog geen 500 meter hoorden we iets ritselen in de bosjes. Kevin was de eerste die iets zag; een slang! En ja hoor, het was de Bushmaster! Dit is de gevaarlijkste slang in Suriname! Het is maar goed dat we dat toen nog niet wisten anders waren we hem waarschijnlijk niet achterna gegaan voor een foto (welke overigens mislukt is). Goh, waren we toch even heel blij dat we nog niet boven waren! Ha, nu hadden we in ieder geval een mooi verhaal voor boven op de berg! En ja, na ongeveer een half uur kwam eindelijk onze auto eraan! Danielle moest in d’r eentje achterin…nou…die heeft onderhand alle hoeken van de jeep gezien zo schudde hij heen en weer! We lagen letterlijk en figuurlijk helemaal dubbel! Na ongeveer 10 minuten door elkaar geschud te zijn, kwamen we aan boven op de berg! Wauw……..wat een machtig mooi uitzicht! Ongelofelijk!
Na de lunch (rijst met kip) zijn we, net of nog niet genoeg gelopen hadden, weer op pad gegaan. Dit keer met onze zwemspullen in de hand! We gingen namelijk richting de Leoval. Een waterval middenin de jungle die zijn naam dankt aan een of andere, hoe verrassend, Leo. Wat die Leo er verder mee te maken heeft weten we zelf ook eigenlijk niet meer. Dit werd namelijk uitgelegd op het moment dat we bij deze waterval aankwamen en hier meer oog voor hadden dan het verhaal van Venski wat we op dat moment helemaal niet boeiend vonden! Na een kleine tien minuten foto’s schieten van de waterval, elkaar en iedereen werd het volgens Venski tijd om ons op te frissen. Hij nam dan ook het voortouw en stond binnen vijf minuten in zijn onderbroek onder de waterval. Kevin deed er niet lang over om ook even een verfrissende ‘douche’ te nemen. Voor Danielle was het niet zo voor de hand liggend omdat zij, heel verrassend, haar haren mooi in de krul wilde laten aangezien er geen stroom was boven op de berg! Maar toch is het haar gelukt onder de waterval te staan zonder haar haren nat te maken. Het was weliswaar een klein pisstraaltje maar het zorgde wel voor de nodige verfrissing! Dus……Lekker fris weer terug op pad naar het huis. Kevin heeft lekker van het uitzicht zitten genieten samen met nog een paar anderen en Danielle besloot toch nog maar even onder de douche te gaan; ze voelde zich van de wandeling terug weer net zo pekkig als daarvoor dus een douche was gewenst! Na het chillmoment van Kevin en de ijskoude douche van Danielle stond het eten alweer op tafel. We aten saoto soep. Een typisch Surinaamse soep die erg zout is met taugé, kip, aardappel en een heet sausje. Erg lekker!
In de avond zijn we met de hele groep naar de bar gegaan (jaja, er is een bar op de berg!!!). Hier hebben we gezellig met z’n allen wat spelletjes gedaan onder het genot van een alcoholische versnapering! Om twaalf uur was het tijd om naar bed te gaan. Nou, om kwart over twaalf lagen we eindelijk in ons smerige bed waarvan de lattenbodem ook zijn beste tijd gehad heeft! We hebben allebei echt heel slecht geslapen. Alle insecten die in ons huis rondliepen hebben niet bijgedragen aan een goede nachtrust en toen om vier uur ook alle brulapen het ineens nodig vonden met zijn allen te gaan brullen, was het helemaal verpest. Wat een nacht! Om half vijf vielen we eindelijk in slaap………………

Goed, dan de volgende ochtend. Even nog een korte wandeling door de jungle. Allebei met dikke ogen van het slaaptekort maar het uitzicht werd er niet minder op in ieder geval! We zijn namelijk helemaal naar de top gelopen! Wow……weer een super mooi uitzicht!!
Om tien uur begon het pendelen van groepjes met de auto naar beneden weer! Dit keer konden ze ons niet pakken; we hadden er allebei heel sneaky al voor gezorgd dat wij als eerste beneden waren! Tsja, ook daar moesten we natuurlijk wachten maar het ging om het idee toch? Toen we na al die uren wachten allemaal beneden waren, ging onze busreis weer verder. Weer drie uur in de bus om bij vakantie eiland Isadou te komen. Dus…….weer drie uur hobbel de bobbel over de mooie rooie weg………Nou, we werden ervoor beloond hoor! Want toen we na nog een boottocht van 45 minuten eenmaal op Isadou waren kon het chillen beginnen. Wat een relaxed vakantieoord. We sliepen allemaal in kleine rieten huisjes met schone lakens en goede lattenbodems;). We konden doen en laten wat we zelf wilden. We hebben eerst met z’n allen onze zwemspullen bij elkaar gepakt en hebben lekker tussen de rotsen in het water gezeten met onze snoet lekker in de zon. Heerlijk genieten! ’s Avonds zijn we op tarantulajacht gegaan. En ja hoor, we hebben er één gezien. Gadver…..wat een harige beesten! Kevin had er graag een vast gehad maar Venski vond dit geen goed idee omdat je van de haren van die spinnen een soort brandwondachtig gevoel krijgt. Niet fijn dus…en heel verstandig om ze niet aan te raken!! Na de tarantulajacht zijn we lekker gaan chillen en om half één in bed gedoken! Het in slaap vallen was geen probleem aangezien we door het geluid van het klotsende water snel naar dromenland vertrokken waren!!
Tsja….en dan de volgende ochtend alweer bijna het einde van dit fantastische avontuur! Maar eerst nog een bezoekje aan de Marrondorpen JawJaw en Lespansie. Mooi om te zien hoe de marrons (=bosnegers) leven en dat zij snel genoegen nemen met het primitieve! Ze leven daar in houten huisjes en leven van de jacht kun je eigenlijk wel zeggen. Het was helaas niet toegestaan foto’s te maken in de dorpen. De bewoners zijn namelijk bang dat door het nemen van een foto hun ziel meegenomen wordt door de boze geesten!
En toen was ons avontuur alweer ten einde! Om twee uur zijn we met de boot weer terug gaan varen en om drie uur zaten we weer in de bus. We hadden nog vijf uur voor de boeg en slapen zat er niet in aangezien we die vijf uur over de Bauxietweg terug moesten. De rit terug viel mee; we waren om negen uur weer terug bij ’t Vat. We zijn meteen op weg naar huis gegaan want we hadden honger als paarden! Eenmaal thuis de was in het wasmachine, Kevin haalde pizza, eten, tv kijken, kijken welke gek er op de Koninklijke familie ingereden is en daarna lekker in bed gekropen!

De volgende dag waren we weer vroeg uit de veren! We hadden namelijk met de mensen van afgelopen trip afgesproken op dolfijnentoer te gaan! Heel gaaf! We hadden zelf een boot gehuurd met bootsman en hij heeft ons naar de dolfijnen gebracht!! We hebben er echt heel veel gezien en ze waren ook echt nieuwsgierig!! We hebben ze gefilmd want fotograferen was echt niet te doen.

Dus………al met al hebben we echt een ontzettend, knettergave week achter de rug met leuke mensen! Nu is het weer tijd om stage te gaan lopen…..weer even terug aan het werk en knallen aan ons project!

Goh, het wordt tijd er nu onderhand eens mee te stoppen!! Wat een verhaal weer! Genoeg zo vinden wij!!

Veel leesplezier en tot de volgende keer maar weer!!

Liefs, Kevin & Daniëlle